Op veler verzoek probeer ik via dit medium zo nu en dan een soort reisverslagje bij te houden.

Voor de mensen die mij nog niet (zo goed) kennen zal ik mij eerst even voorstellen. Mijn naam is Lotte (obviously) ik ben 19 jaar, kom uit Krommenie, ben de jongste uit een gezin van drie kinderen. Ik ben al twee keer trotste tante geworden en woon(de) nog alleen thuis. Aangezien mijn broer getrouwd is en het huis uit en mijn zus ook. Ik ben verloofd met de liefde van mijn leven: Jesper Maarseveen. We kennen elkaar nu zo'n 3 jaar. De beste jaren van mijn leven. Ik heb ook een geweldige schoonfamilie. Ik heb dit jaar de verkorte opleiding pedagogisch werk niveau 4 afgerond. Ik wilde altijd al au pair worden. Geen idee, maar iets in mij wilde dat altijd al. Ik wilde na de middelbare school eerst nog een opleiding doen. Dit werd dus de opleiding pedagogisch werk. Vorig jaar hadden wij HBO-voorlichting op school en toen dacht ik bij mezelf: wat wil ik nou gaan doen na deze opleiding? Ik wist het echt niet. Ook niet of HBO wel iets voor mij is. Aangezien ik meer van de praktijk houd. Toen schoot mij het au pair idee weer te binnen. Ik heb mijn goede vriendin Rebecca gevraagd of zij een goed au pair bureau wist (omdat zij ook au pair is geweest) en ik ben terecht gekomen bij christian au pairs. Omdat ik zelf ook christelijk ben. Van het één kwam het ander en om een lang verhaal kort te maken: hier ben ik dan! In de stad Londen, het plaatsje Wood Green en in de gemeente Haringey. Mijn host parents zijn echt fantastisch! Helen is dokter in een seksueel gezondheidscentrum o.i.d. en in het weekend doet ze ook nog van alles en ze studeert ook nog ergens voor. Druk, druk, druk dus. James is ingenieur en heeft ook veel te doen. En dan heb je natuurlijk de tweeling Elidh (spreek uit Eli) en Isaac die ik onder mijn hoede neem. In oktober worden ze 3. Ze worden ook wel ''the terrible two'' genoemd. Het zijn schatjes, maarja ik ben 2 en ik zeg nee hé. Meer hoef ik niet te zeggen denk ik. Oja, ze hebben ook nog een hond: Nelly. Echt een schatje! Luistert heel goed. Daar kan mijn hond thuis nog een voorbeeld aan nemen. Maar goed, nu ik het één en ander over mezelf heb verteld zal ik nu over mijn eerste week vertellen.

Wauw, wat een stad, wat een indrukken.. Zoals de meesten wel weten ben ik niet echt een wereldreiziger. En daar ging ik dan in mijn eentje met het vliegtuig (waar ik ook geen fan van ben) op naar Londen.. Gelukkig maar een uurtje vliegen. Ik werd uitgezwaaid door mijn lieve ouders, schoonouders, schoon oma?, Jesper, Barbel, Gwen, Anna, Manoa, mijn broer Gert-Jan, Roos en Lisanne (vriendinnen e.d.) . Het ging nog wel goed qua emoties. Tot ik ingecheckt en wel naar de douane moest in mijn eentje. Jesper heeft mij tot hoe ver hij kon ''begeleid''. Dat afscheid was wel even slikken. Jesper en ik zagen elkaar meestal elke dag. We zijn een buitengewoon gelukkig stel. In het vliegtuig zat ik naast een stelletje. Goh, feest! Ik heb stiekem wel wat stille traantjes gelaten. De vlucht was gelukkig zo voorbij en ik kwam aan op 't vliegveld. Helen en de twins wachtten me op. Ze gaf me een dikke knuffel en we gingen even wat lunchen bij een hotel daar vlakbij. Ik had de eer om de ''dubbele buggy'' naar het hotel te duwen. Dan kon ik er alvast aan gewend raken, zei ze. Na de lunch gingen we naar hun huis. Ik heb best een klein kamertje, maar dat maakt niet uit. Als ik maar een ruimte voor mezelf heb. Ik heb veel, heel veel gehoord en gezien die dag dus dat laat ik voor nu maar achterwege. Ik ben in ieder geval terecht gekomen in een super lief, maar druk gezin. Mijn officiële werk dagen zijn dinsdag, woensdag en donderdag. De maandag gaat er ook nog bij komen. Piece of cake zou je zeggen. De eerste dagen heb ik veelal opgetrokken met de familie en we zijn ook een dagje samen de stad ingegaan. Erg gezellig en vermoeiend. Ook nog een beetje ongemakkelijk, omdat ik soms niet precies wist wat ik moest doen. Ook in het huis. Ik probeerde zoveel mogelijk mee te helpen met alles. De dagen waren zwaar voor me. Ik had veel last van heimwee en toch ook een soort van ''cultuurshock'' maar laat ik het maar bij heimwee houden. Ik stond op met hoofdpijn en die hoofdpijn ging de hele dag lekker door. Ook speelde mijn maag erg op. Ze eten hier erg gezond. Wat geen slecht ding is, maar goed. Ik ben anders gewend. Maarja, niet klagen maar dragen zoals mijn vader altijd zegt. En dat deed ik. Ik heb heel veel gevraagd aan ze en dan voel ik mijzelf toch een beetje bezwaarlijk, maar dat hoeft niet natuurlijk. Toch heb ik dat gevoel zo. Mijn dagen zien er als volgt uit: 07:30 beneden samen met de kids ontbijten. Naar een ''play park'' met de hond en de kids naturlijk. Rond 12:00 lunchen. Ze eten in de middag vrijwel altijd warm, dus ik moet ook koken. En daarna de kinderen nog vermaken, het huis op orde houden natuurlijk. (denk aan wassen, was opvouwen, schoon maken en opruimen.) Rond 16:00 weer koken en dan rond 17:00/17:30 weer eten. Hoe laat ik klaar ben hangt van de dienst van de ouders af. Het zou 17:45 kunnen zijn of 18:30/19:00. Zodra de ouders thuis zijn ben ik ''off duty'' dus dat is wel erg fijn. De ouders brengen de kids naar bed en daarna koken ze en eten we samen. Dus rond een uur of 8. Lekker laat dus.. Ze zijn erg gezond zoals ik al zei en erg ''millieubewust''. Ze recyclen veel en gooien vrijwel geen eten weg. Heb ik bewondering voor. Het is wel extra werk maarja. De vaatwasser gaat ook maar één keer per dag aan en ze stoppen niks in de droger. Alleen het beddengoed. Zo gaat het hier dus een beetje. Op het moment eten ze veelal pasta of rijst gerechten. 2x vis, 2x vlees en 1x pizza doordeweeks. Op zaterdag meestal restjes dag en zondag als lunch een roast. Dat is daar cultuur. Om als lunch geroosterd stuk vlees te eten met aardappels en groente. Lekker hoor, behalve de groente, haha.

Mijn eerste officiële werkweek is voorbij en ik ben blij dat het maar 3 dagen zijn tot nu toe. Het is heel erg wennen. Voor zowel de kinderen als voor mij. De cultuur, taal, de stad, het huis, de mensen en de omgeving zijn natuurlijk anders. Ik moet mezelf de tijd geven om eraan te wennen anders gaat het mis. Dit is wat ik tot nu toe te zeggen heb. Zat dacht ik zo. Ik kan namelijk nog veel meer vertellen, maar ik heb al zoveel verteld dat komt later wel.

Tot zover reisverslag 1..